Pompei

Dudakların

beni alan dudakların 

-kırmızı-

alev alev alaz...

parmakların 

beni saran parmakların 

-beyaz-

bembeyaz

Derin soluklarıyla uyuyor dışarıda ayaz

-mavi-

gecenin ince, şuh rengi

boşalsın artık damarlarından

-deli gibi- Pompei

Gayri sarmaş dolaş bir ölümsüzlük bekler sarhoş küller arasında bizi...

susar nefes 
kutsar toprak

taşır 
-çatlak-
çırıl çıplak 
kusursuz bedenlerimizi...