Laser

Sevgili Nur'cuğum Heper,

Yirmi yıl kadar önceydi galiba seninle ilk karşılaşmamız. Yalnız mıydın, yoksa birileri de mi vardı yanında pek hatırlayamıyorum. Tek hatırladığım, ilk anda abartılı bir anlatım diye algıladığım -dudakların titriyordu!- korkuların olmuştu...

"Nasıl oldu da buralara kadar geldim bilemiyorum ama ben yolda sokakta diş macunu reklâmını gördüğümde bile düşer, bayılırım" dediğinde şaka olmalı bu diye geçirmiştim önce aklımdan, ama gözlerin -yalanım yok!- sözlerini doğruluyordu...

O kadar sahiciydi ki korkuların, hekimliği falan bir yana bırakıp derin bir sohbete dalmıştık çok geçmeden, o yıllardan yarınlara, bugünlere uzanan...

Bu gün artık o hep korkuyla beklediğin gürültüler, iğne korkusu, sarsıntılar yok -neredeyse- muayenehanelerde...

Özledim seni

te